Voor de WNT kwalificeren betalingen
aan een (mobiliteits)bureau dat het dienstverband van een topfunctionaris overneemt
van een WNT-instelling, niet als uitkeringen wegens beëindiging van het
dienstverband van die topfunctionaris, voor zover de betalingen aan dat
bureau in totaliteit niet hoger zijn dan de uitkeringsaanspraken die op het
moment van de contractovername voor betrokkene bij onvrijwillig ontslag
rechtstreeks, dwingend en eenduidig zouden voortvloeien uit een wettelijk
voorschrift, een algemene bepaling van een voor werknemers geldende collectieve
arbeidsovereenkomst of andere met vakbonden van werknemers overeengekomen collectieve
regeling (artikel 10a Beleidsregels WNT 2023).
Artikel 10a is ingevoegd in
de Beleidsregels WNT 2016 bij wijziging van die beleidsregels bij regeling van
de minister van BZK, gepubliceerd in Stcrt. 2016, 13373. Omdat deze
relevant is voor de beantwoording van de voorliggende vraag, geeft de
HelpdeskWNT van BZK hieronder de integrale tekst van de toelichting op artikel
10a Beleidsregels WNT 2016 weer:
"Uitkeringen wegens beëindiging van een dienstverband worden door de WNT
genormeerd. De WNT verstaat daaronder: de som van de uitkeringen bij de
beëindiging van het dienstverband en beloningen betaalbaar op termijn die
betrekking hebben op de beëindiging van het dienstverband. Daarvan uitgezonderd
zijn de uitkeringen die rechtstreeks, dwingend en eenduidig voortvloeien uit
een (...) cao of een wettelijk voorschrift (artikel 4, tweede lid, van de
Uitvoeringsregeling WNT). In deze beleidsregel wordt aangegeven hoe de
betalingen aan mobiliteitsbureaus uit hoofde van contractovername in dit
verband moeten worden geduid.
In de praktijk komt het voor dat werkgevers mobiliteitsbureaus inzetten als
HRM-instrument om medewerkers elders aan het werk te helpen. Hiermee wordt
onvrijwillige beëindiging van het dienstverband en de daaraan verbonden
uitkeringsaanspraken voorkomen. De medewerker neemt vrijwillig ontslag
en treedt in dienst bij het mobiliteitsbureau (in de praktijk contractovername
genoemd). De arbeidsrelatie van de medewerker wordt in feite overgenomen voor
een aantal jaren met behoud van bestaande arbeidsvoorwaarden en pensioenopbouw.
Gedurende de contractperiode begeleidt het bureau de kandidaat naar een andere
functie. Na afloop van de contractperiode heeft de voormalige werkgever geen
enkele verplichting meer aan de kandidaat. De voormalige werkgever betaalt
in plaats van de uitkeringen waarop aanspraak zou ontstaan bij onvrijwillig
ontslag het mobiliteitsbureau (meestal vooraf) de totale bezoldiging voor
de duur van de contractovername, plus eventuele opslagpercentages,
opleidingskosten en jaarlijkse vaste kosten i.v.m. de contractovername.
De wettelijke aanspraken ontstaan bij onvrijwillig ontslag worden
voor de toepassing van de WNT niet als uitkering wegens beëindiging van het
dienstverband aangemerkt. Het ligt in de rede de kosten (exclusief BTW) voor
een mobiliteitsbureau, als zijnde een alternatief voor de door de werkgever
te bekostigen wettelijke aanspraken ontstaan bij onvrijwillig ontslag,
evenmin als uitkering wegens beëindiging van het dienstverband aan te merken, voor
zover deze niet hoger zijn dan de aanspraken die een medewerker heeft bij
ontslag, die voortvloeien uit een algemeen verbindend verklaarde cao of
wettelijk voorschrift."
(N.B. de cursivering is van de Helpdesk WNT
van BZK.)
Conclusie: Voor de toepassing van artikel 10a Beleidsregels
WNT 2023 is het dus niet nodig dat het ontslag bij de
WNT-instelling zelf onvrijwillig is (er mag sprake zijn van vrijwillig
ontslag van de topfunctionaris die immers zelf kiest voor het meewerken aan de
contractovername), maar wordt het maximum van de betalingen aan het
(mobiliteits)bureau die uitgezonderd mogen worden van de WNT bepaald door de wettelijke
en/of collectieve aanspraken als bedoeld in artikel 4, tweede lid,
Uitvoeringsregeling WNT bij onvrijwillig ontslag.