Forum uitvoering Wet normering topinkomens

Graag
leg ik de navolgende vraag over het voor de topfunctionaris toegestane maximaal
aantal vakantiedagen aan u voor. De casus is als volgt:

In de
arbeidsovereenkomst van de bestuurders van een Stichting is bepaald dat zij
recht hebben op in totaal 30 vakantiedagen per jaar. De bestuurders
kwalificeren als topfunctionarissen in de zin van de WNT. In hun
arbeidsovereenkomst c.q. bestuurderscontract is een arbeidsomvang 36 uur per
week overeengekomen, hetgeen in de sector als voltijd wordt aangemerkt. In de
praktijk werken de bestuurders structureel meer dan 36 uur per week zonder dat
zij hiervoor een aanvullende beloning ontvangen.

In de
in de sector geldende Cao wordt eveneens uitgegaan van een voltijddienstverband
van 36 uur per week. De werknemers die onder de Cao vallen, hebben recht op 144
wettelijke vakantiedagen en 57 bovenwettelijke verlofuren. In totaal komt dit
neer op (144+57/7,2 =) 27,9 verlofdagen per jaar. De medewerkers kunnen extra
verlofdagen opbouwen middels het verrichten van overwerk die in vrije tijd
wordt vergoed, waarbij voor elk overuur een extra verlofuur wordt toegekend.

De
sector-Cao is gelet op de werkingssfeerbepaling daarvan niet van toepassing op
de bestuurders. Voorts is de Cao in de arbeidsovereenkomst ook nog eens
expliciet uitgesloten. Dit betekent dat de voornoemde verlofregeling uit de Cao
toepassing mist in geval van de betrokken bestuurders/topfunctionarissen. Nu 30
vakantiedagen op jaarbasis bovendien niet ongebruikelijk en al helemaal niet
exceptioneel is, is het aantal overeengekomen vakantiedagen naar onze
overtuiging niet in strijd met de WNT.

Hierbij
dient mede in ogenschouw te worden genomen dat de bestuurders, anders dan de
medewerkers die wel onder de Cao vallen, niet de mogelijkheid hebben om middels
overwerk extra verlofuren op te bouwen. Ook daarom ligt het niet in de rede om
het uit hoofde van de Cao geldende aantal verlofuren toe te passen omdat de
bestuurders alsdan zouden worden benadeeld ten opzichte van de medewerkers die
wel onder de Cao vallen. Daarbij is tevens van belang dat de Cao het resultaat
is van onderhandelingen (met geven en nemen) tussen de werkgeversorganisatie en
de vakbonden met als resultaat dat de Cao een afgewogen
arbeidsvoorwaardenpakket bevat. Dat evenwicht zou volledig verstoord raken
indien louter de voor de bestuurders nadelige verlofregeling uit de Cao op hen
zou worden toegepast, terwijl zij, anders dan de Cao-werknemers, geen aanspraak
kunnen maken de overige – gunstigere – Cao-bepalingen.

Kunt u bevestigen dat in de gegeven omstandigheden
toekenning van 30 vakantiedagen op jaarbasis niet in strijd is met de WNT?

De WNT maximeert de
bezoldiging die mag worden overeengekomen met en betaald aan een
topfunctionaris. De WNT maximeert op zich niet het aantal vakantiedagen dat mag
worden overeengekomen met en verleend aan een topfunctionaris.

De WNT stelt wel een
maximum aan het aantal resterende vakantiedagen dat bij wijze van afkoopsom bij
einde dienstverband, onder strikte voorwaarden, mag worden uitbetaald zonder
gevolgen voor de WNT (artikel 2, tweede lid, onder i, Uitvoeringsregeling WNT).

Daarnaast zijn voor de
WNT de uit een wettelijk voorschrift of een (collectieve) arbeidsovereenkomst
of rechtspositieregeling voortvloeiende vakantiedagen relevant voor de
beoordeling of sprake is van een periode waarin de topfunctionaris
vooruitlopend op de beëindiging van het dienstverband geen taken meer vervult
(artikel 2.10, derde en vierde lid, WNT in combinatie met artikel 10, eerste lid
en tweede lid, onder a, Beleidsregels WNT 2024).

Tot slot geldt dat voor
de vaststelling van de omvang van het dienstverband op grond van artikel 2.1,
tweede lid, WNT voor de toets aan het individueel toepasselijk
bezoldigingsmaximum van de topfunctionaris moet worden uitgegaan van de
werkelijke omvang van het dienstverband. Dagen waarop sprake is van
loondoorbetaling zonder dat sprake is van functievervulling leiden in beginsel
tot korting op de omvang van het dienstverband, tenzij sprake is van
loondoorbetaling over contractuele, opgenomen vakantie- of verlofuren.

Op grond van bovenstaande bepalingen wordt er dus vanuit toezicht en
handhaving wel op gelet of er eventueel signalen of aanwijzingen zijn
(of vermoedens) dat in de arbeidsovereenkomst van een topfunctionaris
onevenredig veel vakantiedagen zijn afgesproken in vergelijking met de aan
reguliere werknemers toegekende vakantiedagen en de redenen voor dat verschil
snijden geen hout of worden niet gegeven, dan zou dat kunnen duiden op
afspraken tot het al dan niet bewust of opzettelijk ontduiken of ontwijken van
de WNT, bijvoorbeeld via een kunstmatige verhoging van het individueel
toepasselijk bezoldigingsmaximum, of via het kunstmatig oprekken van de periode
van onvrijwillige non-activiteit vóór ontslag. Stel bijvoorbeeld dat gewone
werknemers bij een voltijds dienstverband 144 vakantie uren per jaar genieten
en de topfunctionaris van dezelfde instelling bij een voltijdsdienstverband de
helft meer aan vakantie uren geniet (216 vakantie uren per jaar) zonder geldige
reden, dan kan dat als onevenredig worden aangemerkt en als potentiële afspraak
tot ontwijking of ontduiking van de WNT. Een melding van de accountant is in
dat geval aangewezen en de toezichthouder zal op basis daarvan dan onderzoek kunnen
doen naar de houdbaarheid en toelaatbaarheid van een dergelijke afspraak in het
kader van de WNT.