Een klant maakt gebruik van wmo subsidies van een gemeente en levert geen zorg welke kwalificeert onder de regeling bezoldigingsmaxima topfunctionarissen zorg en jeugdhulp.
Nu is er een gemeente die de volgende eis stelt bij het verstrekken van de subsidie:
''De (Pgb-)aanbieder neemt de regels in acht van de Wet normering topinkomens en de regeling bezoldigingsmaxima topfunctionarissen zorg en jeugdhulp."
Bij uitvraag hoe deze regeling ook dient te worden toegepast, terwijl het volgens landelijke regels niet van toepassing is. Geeft de betreffende gemeente aan dat zij deze als norm laat gelden. De berekening van de bezoldiging volgens deze regeling wordt daarbij aangemerkt als een kwaliteitseis waaraan aanbieders verplicht moeten voldoen. Wordt er boven de norm uit regeling bezoldigingsmaxima topfunctionarissen zorg en jeugdhulp gekomen dan wordt het meerdere gekort op de subsidie.
De betreffende gemeente heeft aangegeven dat eventuele overgangsbepalingen welke zouden gelden op grond van artikel 7.3 lid 2 WNT zullen ook niet van toepassing zijn.
Wij dienen een controleverklaring af te geven waarin getoetst wordt aan de norm van de regeling bezoldigingsmaxima topfuntionarissen zorg en jeugdhulp. Echter als accountant kan ik alleen controleverklaringen afgeven welke voldoen aan wet en regelgeving.
Wij verzoeken u ons duidelijkheid te verschaffen over de volgende punten:
Vraag 1
De Helpdesk WNT van het ministerie van BZK geeft op het
Forum uitvoering Wet normering topinkomens
algemene wetsuitleg over de toepassing van de WNT. Of de beschreven
kwaliteitseis (een maximale beloning conform de Wet normering topinkomens en de
regeling bezoldigingsmaxima topfunctionarissen zorg en jeugdhulp) voldoende
verband houdt met de gesubsidieerde activiteit gaat slechts zijdelings over de
toepassing van de WNT en valt buiten de wetsuitleg WNT. Het is niet aan de
Helpdesk WNT om te beoordelen of door decentrale overheden gestelde voorwaarden
aan een subsidie conform de Algemene wet bestuursrecht (Awb)zijn. Wel kan in
algemene zin het volgende worden opgemerkt.
De Awb stelt grenzen aan de voorwaarden en verplichtingen
die een bestuursorgaan mag verbinden aan een verleende subsidie. In het
algemeen dient er een inhoudelijk verband te zijn tussen de voorwaarde en het
doel en de activiteiten waarvoor de subsidie wordt verstrekt (artikelen 4:38 en
4:39 Awb). Dit verband is bij het opleggen van een inkomensnorm aan de
subsidieaanvrager als subsidieverplichting of –voorwaarde in het algemeen
onvoldoende aanwezig.
De rechter heeft zich in verschillende zaken duidelijk
uitgesproken: het is niet toegestaan om instellingen als subsidievoorwaarde een
inkomensnorm op te leggen, omdat zo'n verplichting niet in verhouding staat tot
het doel van de subsidie. Het stellen van een dergelijke inkomenseis heeft in
beginsel als doel het normeren van topinkomens en niet zozeer het
verwezenlijken van het doel van de WMO-subsidie (het verlenen van zorg). Een
dergelijke verplichting ziet immers niet op de kwaliteit van de zorgmedewerkers,
maar op hun inkomens. Zie in dit verband bijvoorbeeld de uitspraak van de Raad
van State van 25 juni 2014 (ECLI:NL:RVS:2014:2348).
In een latere uitspraak van de Raad van State van 4 mei 2016 (ECLI:NL:RVS:2016:1177) oordeelt de Afdeling dat het wel is toegestaan regels te stellen over de besteding van de subsidie en te bepalen dat subsidie niet of slechts in bepaalde mate mag worden besteed aan salarissen of overhead, maar dat de subsidie niet mag worden gebruikt als instrument voor het voeren van topinkomensbeleid.
Zie ook in dit verband de Factsheet topinkomensnormering bij
subsidies en aan bestedingen:
Factsheet topinkomensnormering bij subsidies en
aanbestedingen | Topinkomens.
Wel kunnen decentrale overheden bepalen dat de subsidie
wordt geweigerd in het geval de subsidieontvanger niet aannemelijk kan maken
dat de subsidie niet zal worden besteed aan inkomens boven het
bezoldigingsmaximum van de WNT. Er kunnen ook grenzen worden gesteld aan de
subsidiabele kosten, waaronder de subsidiabele loon- en overheadkosten.
Zie hiervoor de brief van de minister van Binnenlandse Zaken
en Koninkrijksrelaties over de voortgang van het topinkomensbeleid van 21
december 2016 (Kamerstukken II 2016/17, 30111, nr. 103, blz. 3, laatste
alinea):
Kamerstuk 30111, nr. 103 | Overheid.nl > Officiële
bekendmakingen.
De beoordeling of door decentrale overheden gestelde voorwaarden in een subsidieverordening binnen de door de rechter toegestane ruimte blijven of niet, is in het uiterste geval aan de rechter voorbehouden.
Vraag 2
In algemene zin kan vanuit de WNT het volgende worden opgemerkt. Bij het toezicht vanuit de Eenheid toezicht WNT van het ministerie van BZK op de naleving van de WNT door een zuivere WMO-aanbieder wordt de naleving van de WNT beoordeeld op basis van het wettelijke kader zoals dat in de WNT en de lagere regelgeving op basis van de WNT is vastgelegd. Voor instellingen die uitsluitend WMO-diensten verrichten en verlenen, geldt op grond van de WNT het algemeen bezoldigingsmaximum (artikel 2.3 WNT) en niet het maximum van de Regeling bezoldigingsmaxima topfunctionarissen zorg en jeugdhulp. Een in een subsidieverordening vastgelegde afwijkende bezoldigingsnorm is niet geldig of verbindend voor de toezichthouder. Dat geldt eveneens voor regels in een subsidieverordening die inbreuk maken op het in het WNT vastgelegde overgangsrecht voor bestaande bezoldigingsafspraken.
Er is geen enkele wettelijke grondslag, niet in de WNT noch in welke andere wet dan ook, die het een gemeente mogelijk maakt om in of via de subsidieverordening een eigen, van de WNT afwijkende bezoldigingsnorm in het kader van subsidiëring of aanbesteding van diensten te bepalen en op te leggen. Evenmin mogen decentrale overheden in of via de subsidieverordening afwijken van of inbreuk maken op het in de WNT vastgelegde overgangsrecht voor bestaande bezoldigingsafspraken.