Maximaal aantal vakantiedagen

MST

Graag leg ik de navolgende vraag over het voor de topfunctionaris toegestane maximaal aantal vakantiedagen aan u voor. De casus is als volgt:

In de arbeidsovereenkomst van de bestuurders van een Stichting is bepaald dat zij recht hebben op in totaal 30 vakantiedagen per jaar. De bestuurders kwalificeren als topfunctionarissen in de zin van de WNT. In hun arbeidsovereenkomst c.q. bestuurderscontract is een arbeidsomvang 36 uur per week overeengekomen, hetgeen in de sector als voltijd wordt aangemerkt. In de praktijk werken de bestuurders structureel meer dan 36 uur per week zonder dat zij hiervoor een aanvullende beloning ontvangen.

In de in de sector geldende Cao wordt eveneens uitgegaan van een voltijddienstverband van 36 uur per week. De werknemers die onder de Cao vallen, hebben recht op 144 wettelijke vakantiedagen en 57 bovenwettelijke verlofuren. In totaal komt dit neer op (144+57/7,2 27,9 verlofdagen per jaar. De medewerkers kunnen extra verlofdagen opbouwen middels het verrichten van overwerk die in vrije tijd wordt vergoed, waarbij voor elk overuur een extra verlofuur wordt toegekend.

De sector-Cao is gelet op de werkingssfeerbepaling daarvan niet van toepassing op de bestuurders. Voorts is de Cao in de arbeidsovereenkomst ook nog eens expliciet uitgesloten. Dit betekent dat de voornoemde verlofregeling uit de Cao toepassing mist in geval van de betrokken bestuurders/topfunctionarissen. Nu 30 vakantiedagen op jaarbasis bovendien niet ongebruikelijk en al helemaal niet exceptioneel is, is het aantal overeengekomen vakantiedagen naar onze overtuiging niet in strijd met de WNT.

Hierbij dient mede in ogenschouw te worden genomen dat de bestuurders, anders dan de medewerkers die wel onder de Cao vallen, niet de mogelijkheid hebben om middels overwerk extra verlofuren op te bouwen. Ook daarom ligt het niet in de rede om het uit hoofde van de Cao geldende aantal verlofuren toe te passen omdat de bestuurders alsdan zouden worden benadeeld ten opzichte van de medewerkers die wel onder de Cao vallen. Daarbij is tevens van belang dat de Cao het resultaat is van onderhandelingen (met geven en nemen) tussen de werkgeversorganisatie en de vakbonden met als resultaat dat de Cao een afgewogen arbeidsvoorwaardenpakket bevat. Dat evenwicht zou volledig verstoord raken indien louter de voor de bestuurders nadelige verlofregeling uit de Cao op hen zou worden toegepast, terwijl zij, anders dan de Cao-werknemers, geen aanspraak kunnen maken de overige – gunstigere – Cao-bepalingen.

Kunt u bevestigen dat in de gegeven omstandigheden toekenning van 30 vakantiedagen op jaarbasis niet in strijd is met de WNT?

HelpdeskWNT

De WNT maximeert de bezoldiging die mag worden overeengekomen met en betaald aan een topfunctionaris. De WNT maximeert op zich niet het aantal vakantiedagen dat mag worden overeengekomen met en verleend aan een topfunctionaris.

De WNT stelt wel een maximum aan het aantal resterende vakantiedagen dat bij wijze van afkoopsom bij einde dienstverband, onder strikte voorwaarden, mag worden uitbetaald zonder gevolgen voor de WNT (artikel 2, tweede lid, onder i, Uitvoeringsregeling WNT).

Daarnaast zijn voor de WNT de uit een wettelijk voorschrift of een (collectieve) arbeidsovereenkomst of rechtspositieregeling voortvloeiende vakantiedagen relevant voor de beoordeling of sprake is van een periode waarin de topfunctionaris vooruitlopend op de beëindiging van het dienstverband geen taken meer vervult (artikel 2.10, derde en vierde lid, WNT in combinatie met artikel 10, eerste lid en tweede lid, onder a, Beleidsregels WNT 2024).

Tot slot geldt dat voor de vaststelling van de omvang van het dienstverband op grond van artikel 2.1, tweede lid, WNT voor de toets aan het individueel toepasselijk bezoldigingsmaximum van de topfunctionaris moet worden uitgegaan van de werkelijke omvang van het dienstverband. Dagen waarop sprake is van loondoorbetaling zonder dat sprake is van functievervulling leiden in beginsel tot korting op de omvang van het dienstverband, tenzij sprake is van loondoorbetaling over contractuele, opgenomen vakantie- of verlofuren.

Op grond van bovenstaande bepalingen wordt er dus vanuit toezicht en handhaving wel op gelet of er eventueel signalen of aanwijzingen zijn (of vermoedens) dat in de arbeidsovereenkomst van een topfunctionaris onevenredig veel vakantiedagen zijn afgesproken in vergelijking met de aan reguliere werknemers toegekende vakantiedagen en de redenen voor dat verschil snijden geen hout of worden niet gegeven, dan zou dat kunnen duiden op afspraken tot het al dan niet bewust of opzettelijk ontduiken of ontwijken van de WNT, bijvoorbeeld via een kunstmatige verhoging van het individueel toepasselijk bezoldigingsmaximum, of via het kunstmatig oprekken van de periode van onvrijwillige non-activiteit vóór ontslag. Stel bijvoorbeeld dat gewone werknemers bij een voltijds dienstverband 144 vakantie uren per jaar genieten en de topfunctionaris van dezelfde instelling bij een voltijdsdienstverband de helft meer aan vakantie uren geniet (216 vakantie uren per jaar) zonder geldige reden, dan kan dat als onevenredig worden aangemerkt en als potentiële afspraak tot ontwijking of ontduiking van de WNT. Een melding van de accountant is in dat geval aangewezen en de toezichthouder zal op basis daarvan dan onderzoek kunnen doen naar de houdbaarheid en toelaatbaarheid van een dergelijke afspraak in het kader van de WNT.